Duister licht gaat over een moeder die verkeerd belicht wordt en die toe bijgedragen heeft een ellende te krijgen met een van de instanties die in Nederland Bureau Jeugdzorg heet.Een moeder die onvoorwaardelijk veel van haar kinderen houd en die op allerlei mogelijke manieren gemanipuleerd en steeds moet bewijzen dat de fouten niet aan haar of kinderen ligt.Ik ben diegene die het meegemaakt heeft en tevens ook de auteur van dit verhaal.mvg Maria
1.Voorwoord
Ik ben een moeder van totaal 5 kinderen. Het leven dat ik verwachte is niet van gekomen Het
word overschaduwd door mishandeling van mijn ex en het mishandelen door jeugdzorg..
Daardoor heb ik ook schade opgelopen, ondanks dat hou ik mijn rug recht en met mijn nieuwe
echt genoot
Stevig voor het leven te gaan. Je moet immers sterk blijven.
De personen zijn gecensureerd wegens de privacy regels. Maar de verhaal is echt.
Wil mijn gevoel overbrengen naar anderen en hoop dat men nooit overkomt.
2.Mijn jeugd
Mijn jeugdjaren waren een van de mooiste in mijn leven.Ik ben op 19 februari geboren 1958
in Nieuwpoort (B) en heb me peuter en kleuterjaren in De Panne doorgebracht bij mijn
grootouders.Dit komt ook omdat ik vroeger Bronchitis had en aan de zee was het voor mij
genezend dus.Deed ook vele leuke dingen met mijn grootvader.Die werkte in de
zomermaanden in het Melipark in Adinkerke heet nu Plopsaland. Of we gingen met de fiets
over het strand naar Duinkerke.(Frankrijk).Mijn vader was beroepsmilitair en werkte later op
het ministerie van defensie in Brussel..Eerst was die gestationeerd in Essen.En vaak ook veel
verhuist .Mijn moeder heeft jarenlang gestudeerd aan het muziekconversatorium en kon heel
mooi pianospelen luisterde daar vaak naar.Ik moet zeggen dat ik uit een heel warm nest
kom,ik heb alles gehad wat een kind dient te krijgen en toch ook weer wel streng opgevoed
omdat toen dat gewoon was.De tijden waren toen veel anders dan nu.Mijn broer is 5 jaar
jongerder dan ikzelf.Na de geboorte ging het met de gezondheid van mijn moeder niet
goed.Ze heeft vaak in het ziekenhuis gelegen ,ze had kanker en was een gevecht met het weer
willen beter worden.Het heeft een schaduw op onze jeugd gebracht maar ook dank zij de
goede zorgen van mijn grootouders is ons altijd gespaard gebleven van haar ellende dus ze
waren schatten die alles aan deden dat we een onbezorgde jeugd kregen.Mijn grootouders
hebben altijd een belangrijk deel in ons leven genomen ze waren er altijd en we hadden
allemaal veel respect voor deze lieve mensen die met hart en ziel hun dochter opvangden en
ons goed verzorgden.Ik heb door hun veel geleerd en stond al heel vroeg op eigen benen.Ik
denk was 12 jaar dat ik veel dingen al zelfstandig kon.Mijn broer daarentegen was teveel in de
watten gelegd.Ik heb mogen studeren in Mechelen en later ben ik naar Nederland gegaan om
daar verders te mogen studeren.Ik heb daar nooit spijt mee gehad dat ik die stap genomen
heb,door de goede zorgen van mijn grootouders is die droom uitgekomen..Mijn moeder is
overleden plotseling toen ik 22 jaar jong was ,ik woonde al lang in Nederland.Heb daar wel
een moeilijke tijd gehad. Met taal,en met aanpassen omdat de mentaliteit toch anders is dan de
onze hier.Mijn grootvader is toen ook overleden aan een harstinfarct,en dezelfde maand een
tante van mij.Mijn vader is na het overlijden van me moeder vrij kort daarna hertrouwd.Een
schok voor de familie dus.Maar ja,hij heeft wel een 2 de goede huwelijk gehad.Ik moet
zeggen dat ik nog vele jaren goede contacten heb onderhouden met mijn grootmoeder,en met
de familie.Vaak van Nederland naar België gegaan..Was een goede en gezellige tijd ,en had
wel soms tegenslagen maar ik heb geleerd dat altijd goed op te lossen.Waar een wil is is een
weg zei mijn grootmoeder altijd.
Ik ben ook met veel lof geslaagd ,gestudeerd voor verpleegkundige V..Goede vrienden en
vriendinnen gehad,veel mensen leren kennen en mij altijd aan de regels gehouden en met veel
steun van mijn familie en grootmoeder heb ik me altijd staande gehouden.Fijne onbezorgde
tijd gehad waar ik ook met veel plezier naar toe kijk eigenlijk.
3..Mijn 1ste huwelijk
Ik leerde mijn 1 ste man kennen toen ik woonde in Zwolle ,deels voor mijn werk ook
omdat ik een kind had.Heb ooit een relatie gehad maar die man was al gehuwd en dat
wist ik niet daardoor zijn we toen als goede vrienden uit elkaar gegaan en had ik dus een
kind.Mijn zoontje heb ik met veel liefde gekregen en ik heb altijd contacten gehad met
mijn grootmoeder en mijn familie ook met mijn vader.Die tijd ergens in 1990 leerde ik
mijn 1 ste man kennen via mijn buurvrouw,een vriendin van mij van het werk.Het was
geen liefde op het eerste gezicht,hij wel ,maar ik niet.Ik had eerder medelijden met hem
omdat die veel tegenslagen had gekend in zijn leven.Ik had een zekere respect voor hem
dat die zich toch wist staande te houden want hij kwam uit Turkije ,en had enkel een
broer in Nederland wonen die eigenlijk voor hem alles besliste hij was de 2 de jongste
broer dus van een gezin van 12 kinderen.De cultuur heb ik toen maar meegenomen voor
wat lief was en hij deed in begin altijd aardig tegen mijn zoontje dus ,ik heb misschien
de grootste fout gemaakt in mijn leven en ik ben na maanden samengewoond te hebben
met hem ook getrouwd.Hij veranderde na het huwelijk geleidelijk aan mocht ik bijna
niks meer.Contacten met mijn familie moesten stiekem want hij had iets tegen mijn
grootmoeder en tegen mijn familie.Ook met mijn vriendinnen en kennissen zocht hij
ruzie en zelfs als ik terug gebracht werd van mijn werk dan deed die raar.Die tijd werd
ook mijn zoontje onhandelbaar maar kon de oorzaak niet gelijk vinden.,Ik was ook
zwanger van mijn 1 ste man en hij was echt als een kind zo blij.Hij was al plannen aan
het maken voor zijn zoontje terwijl ik zei kan ook een meisje zijn.Daar wou hij niks van
weten.Meisjes waren in zijn cultuur niks waard was het antwoord,jongens daarentegen
wel dus.Die tijd trok die ook veel meer op met zijn broer en de relatie tussen mijn ex en
mij bracht dus ook veel spanning op.Hij kwam vaker later boos thuis en eens heeft die
mij geslagen toen ik hoogzwanger was zelfs.Daar is toen wel geschrokken van en beloofd
dat die dat nooit meer zou doen.Liefde is blind zegt men en ik heb het gewoon
gelaten.Ons dochtertje werd geboren op 3 mei 1991,ze was heel klein ik ben thuis
bevallen.2 de dag moest ze naar het ziekenhuis onder de blauwe lamp omdat ze te geel
was.Maar goed,hij was toen heel bezorgd en deed alles voor zijn kind en voor mij.Voor
mijn zoontje deed die minder dingen nog waardoor die op een op ander dag ook
veranderde en dus veel drukker werd en van alles uitvrat om de aandacht van mijn ex te
krijgen die alleen maar oog had voor zijn kind en niet voor mijn zoontje dus.Sientje was
ook een hele moeilijke baby,een huilbaby zelfs.Ze wou alleen in de kinderwagen slapen
en soms liep ik hele nachten met haar op.Maar desondanks heb ik toch een fijne tijd
gehad met haar.Die tijd had mijn ex een baantje bij een pizzeria dus de zorg voor 2
kinderen en de rust was weer gekeerd na maandenlange spanningen tussen ons.Zijn
dochtertje was zijn oogappeltje dus,deed alles voor haar ,mijn zoontje kreeg niks meer
dus,dat was haat en nijd dus.die tijd was ik zwanger en we zouden verhuizen naar
Kampen in de buurt van zijn broer..Die tijd ben ik ook zwaar mishandeld.en heb zo veel
klappen geïncasseerd op mijn rug dat ik in het ziekenhuis belande en heb 1 jaar in
gipsbed gelegen en nog meer dan driekwart jaar revalidatie had.Ik wou eigenlijk toen
niet meer verder met mijn ex maar hij beloofde het nooit meer te doen,en dus zijn we
verhuist naar Kamper op een kamertje en later na de geboorte van Sandra een huis
kregen van de woningstichting.Sandra was een rustig kind,ze was met alles tevreden.De
band tussen mijn zoontje was hatelijk tussen mijn ex en mij en de rest van het gezin.Als
een van zijn kinderen iets deden kreeg Ibo de schuld van alles en eens heeft die hem
afgeslaan met de riem waar ik tussen beide ben gekomen.De relatie tussen mij en mijn
ex liep hoog op van spanningen.Ik ben ook een paar keren geslaan en zwaar mishandeld
omdat die zich niet wou aanpassen aan de Nederlandse cultuur en hoge eisen stelde aan
mij en ook altijd zei van me moeder deed zo en dus zo moet jij dat ook doen.Of vrienden
kwamen eten en dan moest ik koken en of zijn voeten wassen.Die tijd had die een op
ander dag geen baan meer.En dan is eigenlijk de ellende begonnen.Kreeg te horen van
buren dat die vaak Ibo sloeg en die was vaker bont en blauw want als mijn ex thuis
kwam dan sloeg die eerst hem en dan mij voor niks eigenlijk.Ik ben vaker weggelopen
van hem maar hij kon me altijd terug vinden.Die tijd werd Sandra ziek en moest naar
het ziekenhuis.Ik heb 6 weken lang op en neer met de taxi en met Sientje naar het
ziekenhuis in Zwolle gegaan mijn ex maar een keertje dus dat was na de operatie lag ze
een nachtje op IC en dan heeft die moeten blijven waken bij haar want ik was naar huis
gestuurd om te slapen en ook omdat ik niet meer op mijn benen kon staan van elke dag
op en neer te reizen.Sientje heeft nog vrijstelling gekregen hiervoor.Sandra had
darmkanker en was niet zeker of ze het haalde.Ze was toch ondanks alles een vrolijk
kind en het me pijn haar zo te moeten achterlaten in het ziekenhuis en miste haar heel
erg.Ging vaker bidden dat ze genas en haar niet verloor want ik hield van al mijn
kinderen,ze waren tenslotte wel mijn leven.Mijn ex daarentegen was vaker
onbereikbaar en ik stond vaak alleen voor alles en had vaak gevoel om met dit huwelijk
te kappen maar dan weer op een of ander manier lukte het niet omdat hij wist als die
terug kwam op mijn gevoel te pakken en dus niks kon doen..ik werkte dus niet meer
maar als ik niet thuis was dan sloeg die vaker ook Ibo dus een op ander dag kregen we
iemand van de raad voor kinderbescherming aan de deur ,ik was toen zwanger van
nadia ,en de school heeft toen uit bezorgdheid aangifte gedaan voor de vele blauwe
plekken van Ibo.Mijn ex had een gesprek toen met die man en zei dat Ibo weg moest
,want dat hij vandaag of morgen hem wel iets zou aandoen.Kwam ook omdat Ibo in
negatieve zin alleen bij hem van alles uit vrat niet met mij.Sandra kwam na 6 weken
thuis en mijn zoontje moest het huis uit,en ik had weeën van nadia.Ik heb geschreeuwd
dat me zoontje niet weg moest maar het zou voor tijdelijk gaan zou terug komen maar
dat is een misleiding geweest van de raad voor kinderbescherming en ik kreeg een
tijdelijke gezinsvoogdes die niet met mij wou praten alleen met mijn ex.Ibo is nooit meer
thuis mogen komen wonen dus.,…En dat heef t bij mij veel leed en pijn gedaan.De
gezinsvoogdes had alleen maar oren naar mijn ex niet naar mij ,ze prees nooit eens een
keer hoe goed ik het deed integendeel ze brak alles af wat ik deed voor de kinderen.Alles
wat gebeurde thuis was ik de oorzaak van volgens haar.Ik ben van toen af aan wat ook
ik deed goeds voor de kinderen altijd bekritiseerde het was nooit goed,hoe vaak ik het
ook bewijst het was steeds slecht volgens haar. In 1995 was ik ook zwanger ,en door dat
mijn zoon uit huis werd geplaatst en mijn ex erg gevaarlijk was werd Nadia geboren met
26 weken.Ik heb Nadia alleen maar eventjes vast mogen houden want ze moest naar een
speciale couveuse daar ze nog niet klaar was zoals dat heet.Ze woog maar 1kg800.ik
mocht ook niet aan haar hechten zeiden de artsen want vaak overlijden zulke
kinderen.Wat ik niet heb geweten is dat de raad voor kinderbescherming en jeugdzorg
al beslag hadden gelegd op Nadia en al een pleeggezin geregeld was met overleg van
mijn ex ik werd nergens in betrokken.Die jaren zijn voor mij een hel geweest,het gemis
van een kind met lege handen thuis komen vernederd worden door een exgezinsvoogdes
wat ik ook deed het werd steeds bekritiseert door een gezinsvoogdes die alles wat ik deed
voor de kinderen alles wegwuifde als was ik de slechterik heb zovaak zitten bewijzen
maar nee het kreeg steeds meer problemen met haar doordat ze zei dat ik niet goed ben
opgevoed en thuis wel anders is gegaan of dat ik geen liefde gehad heb in mijn
leven.Terwijl dat verhaal eerder van mijn ex komt die zelf jarenlang in zijn jeugd is
mishandeld door eerst zijn vader en daarna door zussen en broers.Dus de exgezinsvoogdes
deed het nu anders om.De rapporten die ze schreef stond bol onzin.Mijn
jeugdjaren werden ineens afgeschilderd als waren mijn ouders zeer slecht dat heeft me
pijn en verdriet gedaan maar hoe vaak ik ook vroeg hoe ze die onzin durfde neer te
schrijven ze haalde het er niet uit.Ik ben eigenlijk nooit begrepen door haar,mijn ex en
zij hebben jarenlang een spelletje gespeeld en ik was de dupe van alle leed die zij maar
konden bedenken.Mijn ex ging steeds vaker zijn eigen gang met zijn broer.Op een dag
heeft die een ton verloren en ook zijn baan kwijt. .Ik was weer zwanger en wist dit eerst
niet.Bij mijn huisarts waar ik mijn pil ging gaan halen kwam ik achter dat ik al meer
dan 6 maanden zwanger was dus ja mijn ex laaiend.Hij heeft me nog alle hoeken van de
kamer laten zien maar ik bleef gelukkig zwanger.En de exgezinsvoogdes
heeft mij ook
nodig onder druk gezet om het kind af te laten staan wat ik niet gedaan heb.Ik had die
tijd genoeg vriendinnen en kennissen die mijn ex opwezen dat die fout bezig was zo ook
de gezinsvoogdes.Mijn zoontje werd die tijd ook onder toezichtgesteld en ging weer naar
een andere instelling.De gezinsvoogdes zei dat het beter was dat die niet meer thuis
kwam wonen want dat de kinderen anders zijn gedrag zouden kopieerden en buiten dat
vond ze beter dat zo want de fout was ik en ik kon de kinderen geen liefde geven en ik
was niet consequent voor de kinderen dus misschien beter dat ik moest leren omgaan
met dat die nooit meer welkom was thuis.Zo maakte zij haar verhaal.Wat ze niet wist is
dat ik hier nachten heb om gehuild en me eigen afvroeg waar ik fout gedaan had.Dit
heeft erg aan me geknaagd,want ik weet dat ik niks verkeerd gedaan had maar waarom
luisterde ze wel naar mijn ex en niet eens naar mij.Mijn ex prees ze voor alles wat die
deed,zij had een menning een vrouw dient te luisteren naar haar man en een vrouw
moet gehoorzamen waren haar woorden dus hoe hard ik mijn best ook deed voor mijn
kinderen en mijn ex hem te verzorgen het werd steeds afgekeurd. Die tijd ging het met mijn ex
ook steeds slechter. Hij viel buren lastig met mes en pistool. Daar zijn zelfs politierapporten van
ook zijn deze nooit opgevraagd door onze falende jeugdzorg in Nederland. Ik ben zelfs bijna
gewurgd en ben vaak moeten weglopen rennen voor ons leven met de kinderen. Jeugdzorg
Zwolle durfde nog te schrijven dat het goed ging bij ons. Tja,…Ze vond denkelijk mijn ex toen
zielig.En had met hem medelijden niet met mij de moeder of de kinderen. Mijn zoontje is op 28
april 1998 in Zwolle geboren ik ben hiervoor ingeleid ik was meer dan 42 weken zwanger en had
wel ontsluiting maar zette niet door. Moest thuis ook plat liggen maar aan mijn rust kwam ik
niet daar mijn ex het mij zeer onmogelijk maakte. Hij noemde waar de kinderen erbij waren
toen een mislukking als moeder zijnde ,een nul zelfs. Hij vergeleek zijn moeder met mij dus.
Heel frustrerend toen.Mijn zoontje werd geboren en hij is niet gekomen naar Zwolle
integendeel ik ben de volgende dag alleen samen met mijn kind kunnen terug keren met taxi
naar Kampen. Er was wel een goede wijkzuster die ik eerder bij een van mijn andere kinderen
ook gehad had. Hij moest van haar de bed naar beneden brengen want ik had enorme aambeien
en kon geen trap lopen.Dat was mij niet in dank genomen door mijn ex.Hij zei dat die sigaretten
ging halen en kwam die avond niet thuis.De volgende dag kwam de zuster en die ging uit
dak.Maar hij deed toen heel raar.Ik heb 2 maanden wijkverpleging gehad omdat ik totaal niks
kon.Zelfs nog opgenomen geweest bij 2 de dag om aambeien weg te krijgen maar de ziekenhuis
kon niks doen.
4.Gescheiden en Alleen
.Die tijd ging mijn ex ook achteruit.Deed steeds gekker.Dronk,en kreeg die tijd antidepressiva en
spoot ook drugs.Dus dan wordt je gigantisch gek.Hij is een paar weken later opgenomen omdat
ik het RIAGG belde dat het zo niet langer kon.Hij was een gevaar zichzelf en anderen en wij
moesten een week weg tot die werd opgenomen Op advies van het RIAGG .Dus heb ik met de
kinderen een week in Zwolle gezeten in een opvang van leger des heils.geweest.De ex-gezinsvoogdes
was laaiend ze wilde dat ik zelfs terug ging want met ex miste de kinderen maar
volgens de buren draaide die volledig door,hij sprong van 1 hoog in het zwembad nakend en
daar is zelfs politie voor gebeld maar die konden niks doen.hij schreeuwde zelfs dat die God
was.Ze heeft me nooit gemogen en ze beschuldigde mij van zijn ziek zijn ,ook als ik wegrende
voor de veiligheid van de kinderen te waarborgen dat werd er gebeld van je moet terug er is niks
aan de hand jij bent de oorzaak van alles.Jij bent diegene die fout doet ,ook met de kinderen
alles doe je fout.Het was helaas al die jaren mijn fout dus,kreeg zelfs een
minderwaardigheidscomplex door.Ze zag gewoon niet dat ze mij hier mee pijn deed,ik deed alles
voor mijn kinderen,had geen baan,wel een uitkering maar ik deed ook uitstapjes met de
kinderen,en we konden ook lol hebben maar nooit een dankbaar woordje van haar ja je doet het
goed.Die tijd dat mijn ex dus was opgenomen heb ik voor mijn kinderen gevochten.Mijn ex heeft
toen nog iemand van het ziekenhuis bedreigt,is toen ontslagen en voor mij was het toen zo,nee ik
wil niet met hem nog onder een dak zitten dus ben ik de naar de school gerend en heb met hulp
van school weggekomen met de kinderen en via leger des heils naar Rotterdam gegaan alleen
maar voor de veiligheid van de kinderen.Dat heeft de gezinsvoogdes de das om gedaan.Ze wist
me te vinden en eiste en dreigde met als je niet terug komt dan worden de kinderen geplaatst.Ik
heb zelfs mijn zoontje niet mogen zien want er was contactverbod alleen omdat ik niet terug
kwam.Dat ik puur weg ging voor de kinderen niet meer in de stress te zetten of dat ze vader
moesten meemaken in een gevaarlijke toestand werd me nooit in dank genomen door de
gezinsvoogdes.Ze had een mening en wat ik deed was altijd fout maar vader die ons jarenlang
heeft mishandeld zowel geestelijk als lichamelijk werd handje boven hoofd gehouden.Dat ik
wou scheiden en verder wou gaan met de kinderen om de rust te geven waar ze recht op hadden
is me nooit in dank genomen.Een op ander dag was ik alleen en dat heeft ook veel energie gekost
van mijn kant maar als ik zag hoe de kinderen genoten dat wist ik wel dat ik het goed gedaan
heb.Ondanks dat Petra mij steeds belde met verwijten vader zus en zo,ik kwam gewoon niet
meer terug ik had immers de stap gezet om rust en veiligheid van de kinderen te waarborgen en
dat moest ze leren accepteren.Ergens moet je een punt achter zetten.Ik heb immers aan het
welzijn van de kinderen gedacht. Mijn scheiding is in april 2000 uitgesproken en kreeg het
volledige ouderlijke gezag.Daar was Petra niet blij mee en ze heeft ook mij dit jarenlang
laten voelen.Ik ben toen verhuist naar Apeldoorn omdat Petra keer op keer aan mijn
ex mijn verblijf doorgaf en die bleef bellen zelfs daar aan de deur kwam.In blijf van
mijn lijf in Apeldoorn is er zelfs nog een gesprek geweest met haar maar ze accepteerde
niet wat de leiding haar vertelde zij wou haar zin doordrukken alleen is haar niet
gelukt.Ze wilde perse hebben dat ik terug keerde naar mijn ex maar dat wilde ik niet
meer.Voor de kinderen was dit niet goed,en die genoten eindelijk van de rust maar daar
Petra niet akkoord mee.Ze heeft echt wel alles in het werk gezet om dat vader altijd de
kinderen konden blijven zien ook mij vaak bedreigt over telefoon zelfs onverwachts aan
de deur stond om mij te controleren.Dat was voor mij die tijd erg frustrerend ,ze was
diegene die argwanend was en achterdocht creëerde.Werd nooit geaccepteerd dat ik
gescheiden was en dingen voor mijn kinderen deed die voor hun wel goed waren.Ze
heeft vele jaren mijn leven zuur gemaakt en mij vele jaren zeer veel pijn gedaan door
mij steeds op te wijzen dat ik niet goede stappen had gezet en dat kinderen ook recht
hadden op hun vader.Ik heb nooit de kinderen weerhouden van hun vader om het zo
maar te zeggen maar de kinderen werden letterlijk de vader opgedrongen door haar
omdat ze altijd voor vader heeft gekozen zonder mij eens aan te horen.Begrip van haar
kant heb ik nooit gekregen,of dank je wel horen ook nooit alleen maar verwijten en
bedreigingen.Ze was goed in manipuleren en mijn leven met de kinderen een hel van te
maken.Dat heb ik jarenlang moeten volhouden,en heb vele dagen en nachten soms zitten
janken eigenlijk niet begreep waarom ze mij nooit eens heeft geaccepteerd.Dat ik als
moeder zijnde een keuze moest maken in mijn leven ,de kinderen hun veiligheid voorop
te stellen is mij altijd verweten.Door haar mocht ik mijn zoontje niet meer zien ,pas
nadat ik alleen woonde met de kinderen in 2001 dan kreeg ik hem weer te zien.Een kind
die ik met liefde 9 maanden gedragen heb,en gebaard heb,met liefde heb gekregen,en
van mij is weggehouden door Petra omdat zij mij dwong dat ik weer naar de vader van
mijn kinderen ging en ik niet meer wou om juist de veiligheid van de kinderen te
waarborgen.Daarom heeft ze mij gestraft door middel van Ibo niet meer te zien.Ik heb
geleerd in Apeldoorn om wel mijn mond open te doen,heb een assertiviteitstraining
gedaan,heb daar na mijn instorting een baan gezocht in een buurthuis en nog een 2 de
baan bij de woningstichting.Altijd moest de gezinsvoogdes roet in het eten gooien gaf
zelfs mijn adres door aan me ex.Terwijl ik geheimhouding had van adres.Er was wel
altijd iets waar ze mij op moest pakken.Ik was een obsessie voor haar.Soms had ik
gevoel door haar toedoen in bepaalde dingen te stikken,ik had vriendinnen en zij eiste
dat ik alleen bleef.Wat niet goed voor haar uit kwam dan.Ik bleef contacten opbouwen
ik had die immers ook nodig mijn sociale contacten nodig voor mezelf daar was zij
laaiend over.Ik heb daar in Apeldoorn wel een zeer leerzame moeilijke tijd gehad ,maar
ook vele leuke dingen gedaan met de kinderen.Want het is als alleenstaande moeder niet
makkelijk om 3 kinderen op te voeden,toch had ik veel geduld,en ik stond altijd open
voor nieuwe dingen te leren.,ik ging ook vaak naar mijn familie en mijn
grootmoeder.Die hebben mij altijd gesteund met de dingen die ik deed,en vaak op mijn
standpunten gewezen dat ik als moeder en ouder gewoon heel goed deed,maar dat
werkte vaak frustrerend als een gezinsvoogd steeds mijn leven tot een hel probeerde te
veranderen.
5.. 2 de huwelijk
5. Mijn 2 de huwelijk
Die tijd leerde ik via de internet mijn huidige man kennen.En het was liefde op het eerste
gezicht.Dat gevoel ,dat was heerlijk, vlindertjes in je buik heb ik jaren niet gehad.En die
aandacht krijgen was zo heerlijk.Maar toen Petra daar ook iets van merkte was het huis te
klein.Ze adviseerde mij om weer met mijn ex te gaan maar dat heb ik proberen uit te leggen
dat ik daar niks meer voor voelde want voor de kinderen hun veiligheid had ik gevoel dat dit
de goede weg was die ik had ingeslagen en ik had ook gezet dat ik allang niks meer voelde
voor mijn ex.Dat is mij niet in dank genomen/Volgens haar had ik geen recht om een vriend
te hebben en zou dat niet goed zijn voor de kinderen buiten dat dacht ik teveel aan mijn eigen
en ik gaf niet het goede voorbeeld aan mijn kinderen.En wat moest de vader van hun wel niet
denken was haar protest.Tja,…dat deed me gewoon niks was mijn antwoord.Ze was gewoon
blind ,om niet te merken dat er rust was voor de kinderen.Ze heeft mij nooit begrepen ,alleen
dat de biologische vader in het geding kwam nu ik een andere man had leren kennen waar de
kinderen ook een goede band hadden mee van het begin af aan.Dat kon ze echt niet
accepteren.Ze heeft ook van alles geprobeerd via mijn ex om mij onder druk te zetten
stalken,bedreigingen aan de telefoon,tanden uit geslagen,intimideren,alles heeft ze gedaan
omdat ik recht ik in haar ogen geen recht had op eigen leven.Ik heb vele nachten dan ook
gehuild en geprobeerd haar duidelijk te maken dat ik met haar ideeën niet eens was.Als ze niet
via mijn ex kon krijgen wat ze wilde dan wel via mijn zoon ibo.Ze ging aan hem verhalen
vertellen dat ik hem niet meer wou,dat zijn moeder hem haatte en dat er thuis geen plek meer
voor hem was.De een op ander dag kreeg ik mijn zoon huilend aan de telefoon en heb toen
gezegd dat die altijd naar huis mocht komen maar dat ik niet de boosdoener ben en dat Petra
loog.De kinderen genoten van mijn vriend.Ze vonden hem aardig en er was gelijk een goede
band tussen Willem en mijn nu huidige partner.Dat heeft Petra mij altijd kwalijk genomen en
heeft mij dit ook meerdere keren duidelijk gemaakt door middel van mijn ex onverwachts op
dak te sturen of via haar bedreigingen als ik niet deed wat een goede moeder deed dan zouden
de kinderen uit huis gehaald worden want een moeder met 3 kinderen kan niet weer een
nieuwe partner hebben.Op mijn werk genoten ze van mij en waren blij dat ik een nieuwe
partner had.Het straalde van me af en school was ook blij erover ,en alles ging ineens veel
beter thuis met ons.Mijn partner is nog met de kerst en nieuwe jaar geweest mijn oudste zoon
was toen ook thuis.Die vond het zo heerlijk dat die ziek gemeld had en dus nog een weekje
langerder kon blijven bij ons.De gezin voogdes kon niet anders dan accepteren en de
instelling vond het wel goed dat er een goede relatie was tussen moeder en zoon.Was gewoon
een hele gezellige leuke tijd.Alles was een roze wolk en de kinderen waren blij en tevreden
die tijd.Ze waren rustig nu vader niet meer kwam want ze hadden hem al duidelijk gemaakt
dat ze dat niet meer wilden,dus tja,hij kon niet anders doen dan zich er bij neerleggen.Petra
daar en tegen ging gewoon verders met bellen en bedreigingen te uiten tegenover mij maar op
gegeven moment wordt je immuun van haar loze verhalen dus,..deerde mij niet meer.Ik ben
nog in januari 2003 naar mijn partner zijn verjaardag geweest en de kinderen hadden lol.Hij
had ook een herdershond en de kinderen genoten hiervan.Zag wel dat ze het goed hadden en
ze rust hadden dus,…
! dag voor ik terug zou gaan naar Apeldoorn werd ik gebeld door mijn werk ,en vroegen of ik
daar niet kon blijven omdat mijn ex met vriendjes aan mijn flat was geweest en ook mensen
op de galerij had bedreigt en bij ons de ramen had ingeslagen.Ze vonden beter voor de
veiligheid van de kinderen dat ik daar bleef.Heb dit ook toen aan mijn huidige partner
voorgelegd en die dacht het beste voor de kinderen .Dus ben ik gebleven en was wel voor ons
allemaal wennen want de kinderen hadden jarenlang met mij alleen gewoond en ineens
moesten ze mij delen met een man.Dus hebben we de ruimte gegeven voor alle
kinderen.Willem en Marion hadden mijn vriend al gauw geaccepteerd maar Sientje niet.Dat
heeft een poosje geduurd.Petra was laaiend die was hier met deze situatie niet eens en dreigde
mij dat ze mijn ex zou sturen om de kinderen op te halen of de politie om de kinderen te laten
plaatsen ze adviseerde mij zelfs dat dit nooit goed was voor de kinderen en ook niet voor de
vader.Werd mij zeer kwalijk genomen zelfs.Kreeg zelfs rapporten thuis want ik moest mij
overschrijven naar een ander adres,dat ze met deze situatie niet eens was en dat er nu geen
zicht meer was dat vader de kinderen nog ooit te zien kreeg want moeder hield de kinderen
van vader weg,was haar verhaal.Ik heb haar toen proberen duidelijk maken dat ieder mens
recht had op een goed leven en dat de kinderen dat ook hadden maar zij had een andere
mening hierover.Ik heb toen slaande ruzie met haar gehad aan de telefoon en dan voor het
eerst kreeg ik de naam Nadia te horen. Ik kreeg te horen dat Nadia niet was overleden maar al
jaren in een perspectief biedend pleeggezin zat omdat alle fouten bij mij lagen en ik haar nooit
kon opvoeden want een drugs en alcoholverslaafde die psychische stoornissen had kon dat
niet .Dat was wat ze ervan maakte. Ik was nu ineens de dader ,na al die jaren van
mishandelingen van mijn gewezen ex had ze mij beticht van leugens en van bedrog en had ze
mijn kind afgenomen voor omdat ze mij betichte van dat wat mijn ex al jaren was.Haar
mening was dat ze spijt had dat ze mij 3 kinderen had laten opvoeden want dat vader nooit
een eerlijke kans heeft gehad. Ik werd een op de ander dag in rapporten beticht van slechte
moeder???Een op de ander dag hoorde ik van Nadine mijn kind die nog leefde waar ze
jarenlang tegen mij gezwegen had dat ze nog leefde.???Ze had jarenlang mij zwart gemaakt
en al jarenlang mijn kind ontnomen met een leugen er was nooit iets met mij aan de hand
geweest Nadine is weggehaald voor geen redenen??Want als ze nie thuis mocht komen
waarom mochten die andere 2 kinderen wel thuis wonen is mij nog steeds de vraag???Wat
denk je als je dit hoort als moeder zijnde.Er is gewoon een etiketje van mijn ex op mijn rug
geplakt alsof het bij hun de normaalste zaak van de wereld was.
Het werd gewoon zwart voor me ogen. Ik heb nooit mijn kinderen iets misdaan,het was nooit
goed wat ik deed,altijd kreeg ik verwijten,altijd was het niet goed,hoe hard ik ook mijn best
deed,.Altijd was mijn ex zielig bevonden en bij alles wat ik deed werd afwijzend
gereageerd.Heel wat ging toen door mij heen. De rapporten werden ineens anders geschreven
ik werd valselijk beticht voor drugs en een alcoholverslaafde terwijl ik dat nooit ben geweest
en ineens was ik een psychiatrische gestoorde zou zelfs door haar geschreven in Groningen
hebben gezeten..Hoe maak je een moeder zo op deze manier kapot. Heb vele jaren met veel
liefde mijn kinderen opgevoed,en juist omdat ik nu een nieuwe partner had dan ineens gaat ze
een moeder kapot maken door andere dingen neer te schrijven .Ik had die tijd gelukkig veel
steun van mijn huidige partner.Hij heeft me met raad en daad bijgestaan in deze moeilijke
tijd.en de overdracht heeft anderhalf jaar geduurd want er kwam steeds een ander verhaal bij
om ons niet over te dragen naar Eindhoven. Mijn ex heeft me nog een paar keren gebeld zelfs
en bedreigt dat ik geen goede moeder was die niet het goede voorbeeld gaf.
Heb die tijd toen een andere telefoon gekocht om juist niks meer te horen van die verhalen. Ibo
liep die tijd ook weg,dus die wou niet meer naar de instelling terug. Dus daar ook de nodige
problemen mee gehad doordat Petra keer op keer de politie naar ons stuurde met verhaal dat we
hem thuis hadden wat niet zo was.Dan uiteindelijk heeft de rechtbank in Zwolle niet meer de
verlenging behandeld voor OTS en werden we overgedragen naar Eindhoven.De kinderen
hadden die tijd vriendjes en vriendinnen ,en ondanks alles probeerde ik samen met mijn partner
een nieuwe leven op te bouwen voor de kinderen.Was vaak niet makkelijk. Die tijd is Ibo bij ons
gebleven hij heeft alleen veel moeilijk gehad omdat die jarenlang in internaten is opgegroeid en
niks van gezinsleven heeft meegemaakt en dus wij wel moeilijkheden hadden met hem.Hij was
tegendraads en wou dus wel naar school maar lukte gewoon niet. Ik ben nog naar België
gegaan want mijn grootmoeder zat eerst in Zaïre en moest onder begeleiding naar
België terug komen maar ze werd sowieso niet snel meegenomen in het vliegtuig terug
omdat ze alzheimer had en ook dementerend was.Ze was ook op hoge leeftijd. Mijn
broer heb ik dat wel verweten haar daar mee heen te nemen zelfs. Ze was toen net een
paar weken terug in België ik ben toen met mijn huidige partner en met mijn zoontje
haar gaan bezoeken.Ze zag er heel magertjes uit maar ze was zeer blij mij te zien. Dat ze
vaak in herhaling ging nam ik op de koop toe,ik had haar heel erg gemist en was blij dat
ze weer terug was na de stunt van mijn broer. Een paar dagen later kreeg ik telefoon
van het verpleegtehuis dat mijn grootmoeder was overleden heel plotseling ze had
weliswaar een blaasontsteking ze hadden zelfs haar medicijnen gegeven maar ze hadden
nooit verwacht dat ze ging overlijden .Ze ging wel achteruit toen ze mij gezien had dat
wel.Ze overleed in haar slaap op 25 november 2005.Dat heeft me veel verdriet
gedaan,en zelfs mij hartkloppingen bezorgt.Dus kon ik niet naar haar begrafenis hoe
graag ik ook wilde. In 2005 werd er toen ook suikerziekte bij mij geconstateerd maar ik
kon ook aan een streng dieet dus dat was nog beter dan insuline spuiten dus.We hebben
een goede gezinsvoogdes Janneke gehad. Die heeft gezorgd dat ik de rapporten van
Nadinne wel kreeg. En ze schreef ook altijd dingen neer door eerst met ons te
overleggen. Dat was voor mij een andere ervaring dan die tijd met Petra die mij geheel
anders belichte dan Janneke. Die tijd ging toen ook niet goed met Ibo hij zette Sientje
aan de drugs dus ja die heeft toen een flinke uitbrander gehad en omdat hij niet
hanteerbaar was meer thuis hoe graag ik wilde dat die thuis bleef gewoon het kon niet
omdat het vaak tenkoste van mijn andere 3 kinderen ging is die weer geplaatst geweest
in Twente. Vond dit jammer maar wij kregen gewoon ruzie thuis door zijn toedoen en
hij zette de buurt tegen ons op en deed andere dingen waardoor het voor ons zeer
moeilijk gemaakt werd. Maar het is nooit zijn fout geweest komt dat die een
internaatskind is geworden door toedoen van bjz Zwolle die hem veranderd hebben. Hij
was een licht verstandelijk gehandicapt kind die veel aandacht nodig had die wij gewoon
zonder hulp van buitenaf niet konden waarmaken ,en die hulp kregen we gewoon niet
voor elkaar. Dus met veel verdriet en tranen is mijn zoon geplaatst en ik heb nog vrij
kort daarna gehoord dat die in de kantoor heeft ingebroken en geld had gestolen .Dus
het begin van politie verhoren en strafblad voor hem. Die tijd werd het wel rustig in
huis.Die tijd heeft mijn partner Kevin mij ten huwelijk gevraagd. Was ook voor de
kinderen beter vonden wij maar omdat ik nog rouwde voor mijn grootmoeder zijn we in
april 2005 gehuwd. We zijn daarna verhuist naar een flat omdat de huisje veel te klein
was voor ons gezin. Maar Sientje tja die had een vriendje en die ging andere kant
uit.Veel moeten praten. We zijn er altijd wel uitgekomen hoor,en tja Janneke was een
goede gezinsvoogdes die ons accepteerde hoe we waren ons in onze waarde liet.Daarom
was de contacten met haar ook zeer goed te noemen.Ze vond het grandioos dat we
zouden trouwen.Ze heeft me nooit met een vinger gewezen dat ik het niet goed deed of
dat mijn partner jongerder was.Ze vond het goed dat de kinderen een stiefvader kregen
die zoals ik was,leefde voor de kinderen.De kinderen hebben een fijne tijd gehad toen
We hebben een fantastische tijd gehad en nergens op aan te merken.Met de kinderen
ging het goed en ook met ons ook.Alleen ik kreeg het niet voor elkaar Nadinne te zien
ook de Janneke niet want in Zwolle hadden ze een mening dus werd ik een op ander dag
gebrandmerkt daar voor niks eigenlijkl.Maar de flat moest worden afgebroken en dus
zijn we verhuist naar Molenschot. Voor de kinderen een moeilijke tijd want de scholen
waren heel ver,en of te laag qua hun IQ. Voor Willem was het meer dan 4km fietsen
zelfs. Willem werd ziek en ik kon niet opbrengen hem naar school te brengen dus werd
er door de school meldiging gedaan bij AMK .Daar is de gezinsvoogdes nog wezen voor
bellen dat een bus geregeld moest worden.Die bus was een belbus maar die stopte niet
voor school. Dan zou Willem een hele drukke straat met zonder verkeerslichten moeten
oversteken wij als ouders vonden dit niet verantwoord en vroegen om een ander
mogelijkheid.Dus daar werd geen gehoor aan gegeven. Dus werd ik veroordeeld voor
een boete van 150 euro. De melding is nog later wel onderzocht maar toen woonden we
in Tilburg en ging Willem al naar school.Op deze oude melding is toen Bjz T.een verhaal
gaan maken en er is nooit een meldiging van politie of derden geweest. Heeft later mijn
advokaat en ook justitie niet kunnen vinden. Hebben 5 maanden in een bungalow
gewoond tot we besloten een woning te kopen in Tilburg. Voor de kinderen om nooit
meer te verhuizen de veiligheid en de belangen van de kinderen te waarborgen dat was
ons doel Het huis die we gekocht hadden diende wel volledig gemoderniseerd te worden
dus moest er veel herbouwd worden..In februari 2006 zijn we toen verhuist..Sientje heeft
nog haar vader gezien bij jeugdzorg Eindhoven samen met mijn partner.Ze vond haar
vader veranderd niet meer dezelfde als vroeger stiller geworden en had het over Nadine
en zo dat die haar wel mocht zien maar dat haar moeder de kansen verkeken
was.Nadine wou me niet zien en ook haar zussen en broertje niet.En daar moest ik het
mee doen. In mei 2006 is de OTS afgerond er waren geen gronden meer om die nog met
een jaar te verlengen We waren zo blij, hebben dat toen gevierd alleen dat is van korte
duur geweest.De een op ander dag veranderde Sientje en hoorde dat ze een vriendje had
in de straat alleen die was niet op goede dingen uit.Die tijd kwam me zoon Ibo ook weer
thuis en dat wat we opgebouwd hadden werd een op de ander dag weer weg geveegd.Hij
heeft ons overal zwart gemaakt en liep zelfs naar jeugdzorg met verhalen. Wij hebben
hem nog gepraat maar hij haatte ons heel erg. Had die tijd misschien toen moeten
luisteren naar Kevin maar ja als moeder hoop je toch dat je zoon zich toch eens gaat
aanpassen aan je gezinsleven.Dat heeft die nooit gedaan alleen ons zwart gemaakt maar
als ik terug denk na al die jaren snap ik wel waarom.Heeft me wel veel tranen gekost en
leed. Dat ging toen gigantisch mis.Door zijn toedoen kregen we weer jeugdzorg die ons
niet geloofden.Er werden van alle verhalen gesugreerd en zelfs de wijkagenten deden
hier aan mee.We hadden zelfs de raad voor kinderbescherming op stoep gehad met
politie die ons met valselijke aantijgingen beschuldigde.We konden als ouders zeggen
wat we wilden we werden niet gelooft.Een rotte appel heb je altijd in een straat en die
doen alles aan om je finaal kapot te maken hebben we zelf mogen meemaken.Mijn
dochter ging zelfs met loverboys om maar werd gespreken gevoerd met haar en kreeg ik
en mijn man de schuld van alles.Immers mijn zoon werd gelooft en wij werden
beschuldigt van verwaarlozing en van vermoedelijk seksueel misbruik
,mishandelingen,en van dat we in een huis woonden zonder ramen en deuren dus.De
politie kwam om de haverklap met de gezinsvoogdes aldaar om ons te discrimineren,weg
te treiteren,te vertellen dat wij geen rechten hadden,op moesten rotten naar eigen
land,drugsverslaafde was,ze niet geloofden dat ik diabetes was,en ik werd
toegeschreeuwd dat ik een kakker was en mijn man moest terug naar China oprotten.Er
was geen plaats voor zulke mensen als wij.Ik werd toegeschreeuwd dat ik geen fatsoen
had om met een jongere man samen te hokken dat dit niet gezond was voor de
kinderen.En weet ik wat nog meer.Ze eisten dat ik onmiddellijk stopte met dit huwelijk
zoniet zou ik het wel voelen.Ons huis werd vaak het doelwit van buren die werden
opgezet om ons weg te pesten aldaar.Er werd vaak ruzie gezocht met ons.Mijn zoon ging
verders door met de buren andere verhalen te vertellen en ging zelf stiekem naar de
scholen en zette daar weer een ander verhaal op.Ging ook naar jeugdzorg toe.We
kregen steeds meer problemen door zijn toedoen. Mijn oudste dochter werd
onhandelbaar en zocht ruzie met ons. Ging stappen s nachts en wij wisten van niks.Op
een geven moment heb ik toen mijn zoon uitgezet,en mijn dochter werd verkracht door
een onbekende jongen. Ze heeft daar geprobeerd nog aangifte van te doen maar dit
werd gebruikt tegen ons. Er werd gesuggereerd dat mijn huidige partner seksueel
toenadering zocht met beide dochters. Mijn dochter werd niet geloofwaardig bevonden
en dus ze trok de aangifte weer in.De recherche kwam nog thuis bij ons en schold ons uit
voor leugenaars. Dat deed veel pijn ,te meer ik mocht bij die aangifte van haar niet bij
zijn ook.Er werd zelfs door de recherche gevraagd wat voor relatie ik had met mijn
partner en of dat wel goed ging.Dus andere dingen suggereren dus,en mijn dochter heeft
altijd gezegd dat er niks aan de hand was.Maar dat werd nooit geloofd De verhaal van
jaren later werd weer herhaald.Wat ik meegemaakt had in Zwolle werd weer herhaald
en zo hadden ze weer een reden om mij met alles zwart te maken.Wat als moeder je ook
goed doet werd zwart gemaakt..Bij eerste keer werden we vastgezet een nacht omdat er
aangifte werd gedaan door de buren dat we de kinderen zouden ernstig mishandelen.Ze
zeiden zelfs tegen een van mijn kinderen dat als je zegt aan de politie je moeder heeft je
geslagen dan kom je goed vanaf.Mijn dochter heeft het geweten dus.Ze werd een op de
ander dag geplaatst. De andere kinderen ook. We werden zwaar verhoord. Werd
gesugreerd dat ik drugsverslaafde was en als je vroeg hoe ze hierbij kwamen kreeg ik te
horen ja maar er was citroenflesje bij de pc vandaar.Als je dan zegt dat je thee met
citroensap drinkt wordt dit weggewuifd en wordt je voor leugenaar uitgescholden.Die
dag is zelfs mijn dochter terug gekeerd om haar aangifte in te trekken want ik haar niet
eens aangeraakt ook mijn man niet.Maar dat werd niet geloofd.Ik werd daar zelfs ziek
en politie maar zeggen zie je wel je hebt afkick verschijnselen terwijl ik ziek ben en
diabetes ben.ik heb daar veel gehuild ,Ze hebben mijn verklaring genomen en moet
ondertekenen maar mocht ze niet lezen.Ineens waren er 3 papieren vanwaar die
kwamen weet ik niet.Ik moest snel tekenen want ze hadden geen tijd en moesten nog
meer mensen verhoren was het antwoord.
Ik heb daar ook tussen de middag geen eten gehad.Totdat er de advocaat kwam en zorgde dat
ik eten kreeg en gelucht werd ,want ik vertelde hem dat ik honger had en dorst maar dat ik
diabetes was. De politie heeft toen ruzie gehad en hij vond dat ik daar niks te zoeken had en
zou zorgen dat ik snel weer vrij kwam.Over mijn man kreeg ik te horen dat die daar niet meer
was volgens de politie maar dat werd ontkend door de advocaat.Maar goed. Ik heb daar veel
gehuild en een slapeloze nacht gehad en na uren wachten mochten we weer naar huis. Maar
dat was zo stil.Ik heb toen gedoucht en we zijn toen naar familie gegaan. Omdat ik mijn
kinderen heel erg miste en het huis heel leeg en stil was.In de auto kreeg ik toen telefoon van
de gezinsvoogdes en vroeg of de kinderen terug mochten komen maar dat moesten ze nog
eerst overleggen.Ik mocht wel ze zien maar ze vonden dat de kinderen niet terug konden
komen we hadden ze immers mishandeld werd er gezegt. En de kindere n wilden ons niet zien
was het antwoord.Dat bleek achteraf een leugen geweest te zijn van de gezinsvoogdes.Maar
goed,de 2 andere kinderen liepen weg en wij waren die dag in Belgie met de hond.Toen we
terug kwamen had ik 5 oproepen gemist. Ons werd de volgende dag in de schoenen
geschoven dat we de kinderen waren wezen ophalen want echt laster was dus. Onze 2
kinderen waren zelf weggelopen omdat jeugdzorg de kinderen had verteld dat ze nooit meer
naar huis mochten want dat we geen goede ouders waren en moeder drugsverslaafde was.en
wij niet van hun hielden.Die trucs van jeugdzorg heeft alleen niet geholpen want de 2
kinderen hebben zelf eigen lot in handen genomen en zijn op eigen houtje weggelopen maar
ja jeugdzorg is jeugdzorg niet om steeds de ouders mee te pakken en te bedreigen van dat zij
de macht hadden en wij geen zeggenschap in die geest.Volgende dag werden we dus mee
geconfronteerd maar toch is mijn oudste mee gekomen naar huis en de andere 2 lieten zich
pas van zich horen als we zeiden aan de telefoon dat ze zeker ook naar huis mochten.Mijn
man is ze nog wezen halen,maar tja,jeugdzorg had al een mening dus.We werden dagelijks
gecontroleerd door de wijkagenten die vroegen of we er nog waren of werd onze poort in
elkaar gestampt om te kijken of we nog niet weg waren.Die tijd ging slechter met mijn oudste
dochter.Jeugdzorg was niet bereikbaar.Deed ook niks aan haar problemen.Toen ze wegliep tja
toen kwam ineens actie.Ze hadden gesloten gevraagd nl.jeugdgevangenis en kwamen ineens
met wijkagenten aanzetten als ze haar niet vonden.Ze trapten en bonkten op deuren en ramen
en eisten binnenkomst ik liet ze niet binnen zonder bevel van ,..dus hun boos.De deur van de
tuin werd in getrapt en toen ik open deed werd er gelijk binnengestormd en naar boven gehold
door 2 mensen die gezinsvoogden bleken te zijn,de wijkagenten bleven in de woonkamer en
gooiden mijn planten op grond en zeiden jullie telen hier wiet en dat mag niet.De zolder werd
overhoop gehaald,ook de vloerbedekking boven kapot getrokken.Die tijd lagen er 2 kinderen
trillend in bed ,ze waren ziek.Er werd later in rapporten geschreven dat ze niet ziek waren,en
ze verwaarloost in bed lagen.Ravage was enorm boven.En toen stormden ze weer naar
beneden en werd me toegeschreeuwd dat die andere 2 binnenkort ook weg zouden gehaald
worden want ik had het lef om met mijn vertrouwenspersoon over haar te hebben en dat
mocht niet.Verders schreeuwde ze dat ik straks wel ging want er was geen plek in de straat
voor ons want ik was doorslecht volgens haar en die vriend van jou ook.Doe tijd had ik
plantjes op de vensterbank en die werden door de wijkagenten in de grond gegooid want je
mag dat niet hebben volgens hen,ik zou wiet tellen wat niet waar was.De wijkagenten zeiden
dat ik de wet niet aan de deur mocht laten en hun altijd mochten komen wanneer ze
wilden.Daarna gingen ze weg.Vrij kort daarna kwam mijn man thuis.Die heeft nog naar
politiebureau gegaan maar die kon geen aangifte doen tegen jeugdzorg of tegen de
wijkagenten.Dat kon niet werd gezegd.Dus ,…ik heb nog met 2 bange kinderen gezeten ze
trilden helemaal/Boven was een ravage dus.Alles hadden ze kapot getrokken.Het was een
puinzooi.Ik heb nog de kinderen rustig gemaakt maar zelf niet gerust op eigenlijk was bang
dat ze inderdaad terug zouden komen.Volgende dag ging mijn ene kind net voor het eerst
weer buiten toen net even na drieën er werd aangebeld.Mijn man was net thuis had nog jas
aan.De politie stormde binnen en de gezinsvoogdes stond in de gang.Er werd ons een papier
voor de neus geschoven dat de kinderen mee moesten het waarom en zo stond er niet in.Ik
hoorde mijn kinderen schreeuwen we hebben niks gedaan.ik heb nog gekankerd tegen
ze,maar niks baatte.We waren verdoofd zelfs.De hele straat was afgezet door politie.De
wijkagenten waren in hun nopjes kreeg zelfs nog te horen dat ik nu wel weg moest want er
was niks te zoeken meer hier.Die tijd heb ik veel gehuild ,ik kon niet meer in het huis blijven
die ik met plezier en liefde had gekocht om nooit meer te verhuizen voor de kinderen.Een op
ander dag is ons dit ontnomen omdat er altijd wel een rotte appel in de straat zit en jeugdzorg
op verzinselen afgaat ,ook de raad voor kinderbescherming en scholen tegen je wordt opgezet
met verhaal dat wij niks meer te vertellen hadden over de kinderen dat de jeugdzorg was.Ik
ben toen een week naar de vader van Kevin gegaan ik kon niet meer thuis blijven want alles
kwam op me af.Ik miste de kinderen heel erg en naar mijn weten hadden we niks verkeerds
gedaan.We zijn als een stelletje idioten daar weggepest,gediscrimineerd,laster en smaad
,valselijke aantijgingen,veroordeeld om nooit meer te kunnen terug keren.We kregen van
sommige mensen zelfs in de straat te horen dat sinds die rotte appel er woonde dat de straat
ook is veranderd.Er veel inbraken waren na die tijd ,…
Die rotte appel was een moeder met kinderen,waar de moeder dronk en haar kinderen toeliet
om te blowen,en de kleinste de hele nacht over straat liep en hele nachten opbleef.Het huis
van hun zag er niet uit.De kinderen daar waren de baas de moeder had niks te vertellen.De
moeder sliep met iedereen dus.Voor jeugdzorg een makkelijk verhaaltje dus ,hun problemen
werden op onze hals geduwd.Buiten dat ik was met een jongere partner gehuwd en ja dat
paste niet in hun plaatje.Het heeft me in die tijd veel tranen en zweet en stress gekost.En veel
klappen moeten incasseren.Mijn oudste dochter is toen gevonden dat is de enigste keer dat de
exgezinsvoogdes
naar haar geweest is met de wijkagenten om verhaal te halen dus.Ze zei aan
me dochter geef maar toe dat je moeder gezorgd heeft voor je vluchten maar die zei nee me
moeder staat hier buiten.Voor de exgezinsvoogdes
een reden om een rapport te schrijven dat
mijn dochter had gezegd ja ze heeft logeerde bij een vriendin in Groningen van moeder.Dus
niet zo,maar jeugdzorg was onbereikbaar dus.Zelfs schriftelijk waren ze niet bereikbaar.Kreeg
geen gehoor.Die tijd mocht ik veel bellen naar mijn andere 2 kinderen maar de pleegouder
vond dit belastend dus een op de ander dag kreeg ik een schriftelijke aanwijziging dat ik nog
maar 15 min,per week mocht bellen met de kinderen.Dat de kinderen rust nodig hadden en die
niet kregen als ik steeds belde.De verhaal die we later te horen kregen was zo,de pleegouder
werkte bij zorg onderdeel van jeugdzorg dus die wisten al een week dat mijn kinderen daar
zouden komen.Ook had de exgezinsvoogdes
al van alles zitten verzinnen ,dat we de kinderen
verwaarloosden al jarenlang,en dat we in dat huis al 2 jaar woonden,(niet waar dus),en dat de
kinderen vermoedelijk seksueel waren misbruikt door mijn partner,dat de buurtgenoten dat
hadden gezegd aan de politie.De enigste die we kenden in de buurt was die moeder dus met 4
kinderen die zou zoiets wel zeggen.In elk geval ik kon daar niet meer blijven ,en die tijd heb
ik dus een caravan gevonden in regio Eindhoven en kregen we ook contact met een
zogenaamde juridisch adviseur ,die ons kon helpen zei hij.doordat we zo emotioneel waren en
niet goed nagedacht hebben zijn we verders mee in gegaan.We hadden achteraf gezien een
advocaat moeten nemen maar toen dachten we niet na.Die adviseerde zelfs dat we ons eigen
recht terug moest halen en de kinderen uit dat pleeggezin moesten halen want hij werkte
zogenaamd bij de 2 de kamer en dan kon de zaak sneller worden behandeld.Dus we hebben
eigenlijk dom gedaan door te ver met hem in zee te gaan,maar als ouders doe je dan ook wel
alles om je kinderen weer terug te halen.Verders niet bij stil gestaan.Dus we zijn naar de
kinderen gegaan en hebben toen hun meegenomen naar een vriendin van mij en ben daar ook
gebleven.Wat we niet wisten was dat de telefoons van ons werd afgeluisterd dus.Want
jeugdzorg was ineens zo begaan met de kinderen.Niet dus.Eerder de geldkraan was weg
bedoel je.De kinderen zagen er heel mager en bleekjes uit.Ik kreeg vele verhalen te horen van
de kinderen waaronder dat jeugdzorg vond dat ze nooit bij ons hadden mogen wonen want dat
ik een slechte moeder was gaf niet het goede voorbeeld want was met een jongere partner en
ik zou jarenlang in een psychiatrische inrichting hebben gezeten.Hoe ze erbij kwamen
eigenlijk.Die tijd hebben ze ook de rapporten herschreven.Want dat heb ik met eigen ogen
gezien in Eindhoven want ik vind niet meer terug dat ik ooit gewoond en gewerkt heb in
Apeldoorn of gewoond heb in Eersel of Bladel,dus.Vandaar dat het falende beleid die
jeugdzorg heet de strijd aanging met ons.Alleen met laster en valselijk beschuldigingen
konden ze ons raken maar de waarheid werd verdoezeld helaas.Daar zijn ze wel goed in.In elk
geval heb ik een paar dagen mogen genieten van mijn kinderen en werd ik op de camping
opgepakt samen met mijn man met handboeien afgevoerd om onderworpen te worden aan de
vele fouten van jeugdzorg.Die zelfs niet schroomt om de politie en de officier van justitie
valselijke rapporten te sturen.Ik heb zware verhoren gehad,en moest 11 dagen vast zitten.Ik
werd geconfronteerd met politie die sugreren dat ik een drugs en alcoholverslaafde was en dat
dit in de rapporten stonden van jeugdzorg bij de overdracht naar Eindhoven.Dus heb ik toen
gezegd dat dit niet zo was,maar mijn ex en dat ik dat nooit geweest was.Maar ik werd helaas
nooit geloofd.Daar kreeg ik ook een advocaat toegewezen die me vertelde dat ik wel fout was
maar aan andere kant de juridische adviseur geweten had dat het strafbaar is om je kinderen
uit een pleeggezin te halen.Dus dit met opzet verzwegen had.In elk geval doordat ik erg ziek
was ben ik eerder ontslagen uit de gevangenis en mocht ik naar huis.Dit geval de camping
dus.Zag daar ook mijn man en huilde heel erg.Het is een vriendin van ons die mij weg bracht
vanuit Tilburg naar de camping.Ze schrok heel erg maar ze weet dat ik het uit liefde voor me
kinderen deed en ons geen blaam trof maar eerder jeugdzorg en de mensen die verhoord zijn
en diegene die in de straat woonden.Ze was al vaak bij me thuis geweest en ze wist dat
jeugdzorg te ver was gegaan.Maar ja,zeg dat nou aan jeugdzorg wordt je uitgescholden voor
rotte vis.Want ze zijn vogelvrij en mogen dus mensen pesten en mogen alles kapot maken en
het verhaal van jaren geleden weer zomaar op je rug plakken want immers jeugdzorg Zwolle
had dit niet neergeschreven dus het deerde ze niet dat ze een moeder als ik hiermee jarenlang
kapot gemaakt hadden dus waarom niet hetzelfde doen als weleer.
Kinderen werd die tijd niet geluisterd.Ik kreeg met moeite nog de kinderen na de gevangenis
nog aan de lijn.Het kontact verliep steeds moeizamer.ik heb altijd mijn best gedaan voor de
kinderen en werd mij een of ander dag ontnomen.Die tijd gingen we ook nog de oudste
bezoeken in de jeugdgevangenis.Maar de gezinsvoogdes kon niet laten om op eigen houtje te
handelen en te schrijven moeder heeft haar dochter niet bezocht.Wel beloofd maar nooit
geweest.Dus schreef ze het is aan Sientje voorgelegd dat moeder niet goed bezig is dus beter
is voor haar dat ze op kamerbegeleiding gaat want moeder kan haar zaken niet op orde zetten
en luisterde niet wat is gezegd.Zolang moeder met haar partner is dan mag er geen kind naar
huis gaan.Moeder handelt niet in de belangen van haar kinderen maar eigen belang.Hoe
gemeen kun je zijn dus als gezinsvoogdes.Dus wat de oudste ook zei aan de kinderrechter de
advocaat van haar zei dat de gezinsvoogdes gelijk had en dat ze op kamertraining moest en zo
ver mogelijk van haar moeder weg moest blijven want ik gaf niet het goede voorbeeld.En dat
allemaal om een verhaal van jeugdzorg Zwolle die mij toen zo gemeen had behandeld omdat
ik juist wel altijd goed handelde voor de kinderen.Altijd mijn best deed voor de kinderen maar
nooit werd geaccepteerd dus ja jeugdzorg Tilburg deed het precies zo als Zwolle.Ze hadden
de 2 kinderen ook apart geplaatst in tussentijd want volgens de gezinsvoogdes had Marion
slechte invloed op de jongste dus was het beter dat ze uit elkaar gingen.
Toen de 2 de keer ik met justitie in aanraking ben gekomen is omdat mijn middelste het niet
kon verkropen om mij niet te mogen zien en er van alle leugens tegen haar is verteld.Ze is
toen weggelopen en wel naar eerst mijn schoonvader toe omdat ze niet wist waar we zaten.Ik
kon het als moeder niet opbrengen en zo ook mijn partner niet om haar weg terug te brengen
naar de instelling.Die tijd hoorde ik ook dat jeugdzorg had besloten haar naar een gesloten te
sturen omdat ze een symbiotische relatie zou hebben met moeder en dit doorbroken moest
worden.Geen banden meer mocht hebben met moeder want moeder slechte invloed had met
haar en de rest van de kinderen Symbiotisch betekent dat Marion niet kon beslissen volgens
hen en dus alles zou doen wat moeder haar opdraagt dus.Geen eigen mening had volgens
jeugdzorg Tilburg..Hoe hard en gemeen kan je wel zijn eigenlijk.Een moeder zo zwaar te
straffen omdat ze al die jaren met liefde de kinderen gekregen heeft en opvoedde een moeder
die al vele jaren alleen voor stond en nu samen met haar partner een goede jeugd probeerde te
geven niet in dank is genomen door jeugdzorg Tilburg.Ze hebben op alle fronten mij heel erg
tegengewerkt wat ik ook deed goeds niks was goed in hun ogen voor hun was ik gewoon niks
en een niks deed alles verkeerd.Heb hier vele nachten en dagen om gehuild.De grond ging
soms onder mijn voeten weg.Ik kreeg nooit een kans dat ik het goed deed,was altijd wel bij de
gezinsvoogdes en teammanager te bedenken dat ik zo gestraft moest worden.Die tijd hadden
ze ook contact met mijn ex en werd er alles met hem besproken zelfs met de begeleider van
mijn ex.(mijn ex woont sinds 1995 in een psychiatrisch ziekenhuis te Zwolle)Ik werd volledig
buiten spel gezet.Maar helaas vond ik terug in de rapporten moeder is niet bereikbaar moeder
komt haar afspraken niet na of moeder weigert met ons in gesprek te gaan.Terwijl ik wel
diegene was die elke dag belde maar hun nooit bereikbaar waren ook niet als je aangetekende
stukken stuurt.Dus het vieze spelletje die jeugdzorg speelt al maanden bleef doorgaan.Zelfs
mijn advocaat kreeg de volledige stukken niet als die erom vroeg.Er werden zelfs hele
stukken weggelaten of hele zinsdelen ontbraken zelfs mijn eigen advocaat gezien.Maar ja je
wordt als leugenaar uitgescholden als je hier over begint.Die tijd was mijn dochter 13 jaar,en
mocht ze zelfs niet naar school.Ze moest gaan werken van jeugdzorg,dat is echt niet in het
belang van je kind dus.Ze mocht zelfs niet naar een arts toen.Ze had erge buikpijn..Ik ben
trots doorgegaan met mijn gevecht heeft veel verdriet en pijn gekost en vaak had ik geen vut
meer om er mee door te gaan maar is het wel mijn man die mij op de been hield dat ik niet
mocht opgeven.Ik heb wel heel vaak gehuild dat ik er mee stop want dat je vecht tegen
onzinnige leugens die steeds met ergere feiten komen die niet waar zijn.Het was voor mij een
harde strijd tegen leugens.Ik ben toen heel zwaar op proef gesteld.In elk geval zijn ik met
mijn dochter een week weggeweest naar België.Ik heb haar weer in mijn armen mogen
houden en ook al wist ik dat het fout was vertel mij niet als je door jeugdzorg zo wordt
behandeld als ben je niks dus snap mij ook ,ik ben een moeder die veel mijn kinderen miste
die tijd en ik alles voor ze deed.Ik niet ruste tot ik ze terug kreeg.Onrecht was ons
aangedaan,zal ik dan toekijken hoe ze mijn andere kinderen ook in de vernieling brengen niet
dus.Het was die tijd een kat en muis spel.Die we helaas ook verloren hebben maar ik wel nog
vaak aan die tijd met haar terug dacht.Ze konden mij niet nog zwaarder straffen vond ik.We
hebben ons huis moeten verkopen onder de waarde dus we hebben daar dikke schuld aan door
toedoen van jeugdzorg.Ook heeft mijn man 5 maanden zonder baan gezeten en weigerde de
gemeente Bladel een uitkering te geven dus.We hebben niet eens de huur kunnen betalen
dertijd.We hebben 5 maanden van familie geleefd en van de voedselbank.Hoe zwaar kunnen
je mensen straffen dus.En toen we werden overgedragen naar Eindhoven ging daar de
gezinsvoogd verder met het verhaal zonder het na te checken of het wel waar was.We hebben
vast gezeten.3 dagen op politiebureau in Eindhoven.Voor omdat tja ik toen uit mijn ouderlijk
gezag gezet werd voor een verhaal van een gezinsvoogdes waar vele gaten inzaten en ik de
moeder zwaar werd gestraft terwijl ik al jaren probeerde te laten zien dat ik alles had
opgegeven voor mijn kinderen.Dus werd Marion gesloten gezet voor de komende 4
maanden ,ze had dit niet verdiend..6 weken nadat me ene dochter ook in een jeugdgevangenis
zat liep de andere weg tijdens verlof alleen wij hadden er niks mee te maken,Dat had haar
broer geregeld dus.Het gekke was dat jeugdzorg Eindhoven ons belde dat we een aangifte
moesten doen omdat dan niet weer de verdenking op ons lag van de volgende dus.Als je
bekijkt hadden we dit niet eens moeten doen dus hoe wordt je gemanipuleerd door jeugdzorg
eigenlijk.Die tijd heb ik toen besloten het anders te gaan doen anders zou ik nooit meer mijn
kinderen zien of thuis krijgen.Tegen mijn principes in ben ik het spel gaan mee spelen moest
wel.Ik denk dat velen mij wel begrijpen want als je tegen blijft werken met hoger
beroepszaken verlies je alles.Daarom ben ik gaan meewerken.Niet uit plezier maar gewoon
voor het lot van mijn kinderen.Ik had die tijd een goede kennis die toen ook de gezinsvoogd is
gaan bellen in Eindhoven en is gaan onderhandelen tussen Sientje en ons en jeugdzorg.Ze
wou wel naar huis terug en een gesprek.ZE is ook wel gebleven hierachter aan.Ze is wel
veranderd.Moet ik wel zeggen.Van opstandig naar emotioneel kind die veel schade heeft
gehad en ook een trauma door jeugdzorg zelf.We hebben toen hele nachten gepraat wat er mis
is gegaan.Ze zei ook mama het is niet jou fout maar jeugdzorg zelf.Die wou mij niet helpen
jou treft geen schuld lieve mama.Deed me zoveel pijn en huilde hiervoor ze zei ook mama het
is jeugdzorg en de mensen erom heen.Zij vond dat ik dit niet verdiend had.Samen gingen we
ook naar Marion en ook naar Willem...Die tijd baalde ik van mezelf dat ik dit spel mee moest
spelen maar wel voor de kinderen terug te krijgen ,vaak liggen huilen nachten
hiervoor.Mochten mensen mij als moeder veroordelen ik hoop dat ze ook snappen dat ik niet
anders kon.Ik had alleen maar de thuiskomst van mijn 3 kinderen voor ogen en deed het op
een andere manier dat ze gewend waren van mij.
Door fouten van jeugdzorg is ook Marion een op ander dag thuis gekomen want ze konden
haar niet onderzoeken door een gedragswetenschapper dus kwam ze eerder eruit.Weliswaar
eerst op proef.Maar ze is gebleven.Ze is zelfs begin nog naar school gegaan alhoewel ze wel
achterstanden had deels door jeugdzorg die haar niet naar school liet gaan of haar te laag
plaatste.Ze had Mavo gedaan en zat nu ineens veels te laag want volgens de
persoonlijksonderzoek die ook bol van leugens stonden had ze een te lage IQ haha.De IQ
kwam alleen overeen met die van mijn oudste zoon ,ik weet dat ze daar mee gesjoemeld
hadden dus.Vele dingen kwamen overeen met ooit verhaal van mijn zoon dus.Nu op de rug
van haar geplakt.Heb daar nog wat over gezegd maar volgens hen was het een
waarheidsonderzoek niet dus.Het is de gezinsvoogd die de vragen had gemaakt en het dossier
had gestuurd dus waar is de kern van waarheid dan gebleven.Die is er dus niet ,er wordt een
rapport gemaakt wat de gezinsvoogd wil weten wordt nog eens haarfijn uit een vorige rapport
herovergeschreven.Daar baal je als ouder wel van.Maar ja ,durfde geen weerwoord zeggen
want was veels te bang haar weer kwijt te geraken.Wel heb ik gezworen als ik de kans heb er
een boek over te gaan schrijven wat ik dus ook nu doe,.De onwaarheden die jeugdzorg kan
schrijven komen uit bestaande rapporten nl.uit die van mijn ex die herschreven zijn helaas zo
blijf je dus altijd aan jeugdzorg hangen.Altijd hebben ze ieder keer een reden weer om een
ondertoezichtstelling te verlengen en zorg aan te vragen omdat het verhaal steeds weer keer
op keer herschreven wordt alsof het feit nu gebeurd is.Om een moeder geheel dwars te liggen
eigenlijk.Ze zeggen dat ze open en eerlijk werken maar ondertussen bij gesprekken op
scholen hangen ze je vieze was buiten ook dat je vast gezeten hebt.Want immers school in
hun belevenis moet dit weten.2 scholen hebben mede hierdoor ook niet met ons meegewerkt
maar belde voor kleine dingen naar de gezinsvoogd.En dan ben je de ouder die gezag heeft
niks voor ze.
Intussen ben ik vorig jaar veroordeeld voor taakstraf van beide rechtszaken en ben bij eentje
zelf in hoger beroep gegaan omdat ik meer kreeg dan mijn partner dus.Daar was ik dus niet
mee eens.Voor de andere zaak is het nog steeds zo dat het wettelijk gezag ik was en niet
jeugdzorg zoals er geformuleerd werd in de dossiers naar de rechter en justitie toe.Ook bij een
uithuisplaatsing heb je nog altijd het gezag tenzij beperkt maar je behoud je gezag en ben ik
dus daar nooit voor opgeheven.Heb ik maanden staan opzoeken dus.De persoon die trouwens
ons er toe aanzette dat we de kinderen uit het pleeggezin weghaalden is niet veroordeeld
zelfs.Wij wel dus.Hoe krom is de wetgeving dus.Inmiddels achterhaald dat die zogenaamde
juridische adviseur kapitein is bij defensie.Vraag je toch af hoe zo iemand mensen er toe aan
kan zetten om zoiets te doen en zelf niet gestraft wordt.Hij is aangeklaagd bij Ministerie van
Integriteit omdat die ons een nota stuurde van over de duizenden euro’’s terwijl hij niks vroeg
en ik vernomen heb dat die mensen op verkeerde ideeën brengt en adviseerde.Dus ga nooit
met mensen die denken je te kunnen helpen in zee ga dan naar een advocaat .Maar goed ik
heb hiervan wel geleerd.Willem is anderhalf jaar geleden thuis gekomen definitief.We mochten ook
verhuizen dus we hebben woningen in zowel Nederland als België gezocht.Dat naar België
terug gaan was al langer sprake van.Ik miste mijn eigen land is me jaren tegengehouden door
jeugdzorg dus vandaar dat we toch door gezet hebben en verhuist zijn in de herfstvakantie
anderhalf jaar gelden in oktober 2008.
.
en nu.We wonen nog steeds in België wel zonder jeugdzorg.Met de kinderen gaat het goed.Eentje gaat binnenkort werk en leren doen en de andere zit nog in de basisschool.Ze hebben hier vriendjes en vriendinnen.Maar de schade die jeugdzorg gemaakt heeft is groot.
